به دنبال چند کیلوبایت حافظه خالی!

دچار معضلی اساسی شدم. وقتی اینجا چیزی نمی‌نویسم، در هر لحظه، چه موقع رانندگی، چه قبل خواب و چه وسط مطالعه‌ی یک متن بی‌ربط سیاسی یا حتی وسط نوشتن گزارش یا پیاده کردن مصاحبه، هزار و یک ایده هر کدام در حد پست‌های ۱۰۰+ لایک‌خور در گودر به ذهنم می‌آید.

توضیح: آن موقع‌ها که گودر زنده بود، هر پست که به ۹۹ لایک می‌رسید، لایک صدمش با نماد ۱۰۰+ می‌رفت در یک دسته‌بندی خاصی در یک سایتی دیگر به نام «لایک‌خور» و یکی از آرزوهای من این بود که نوشته‌م ۱۰۰+ بشود. اتفاقا اولین پستم که بیشتر از صد لایک (نزدیک ۵۰۰ لایک) خورد «انتظار» بود: «کاش توی اس‌ام‌اس بازی‌ها هم ایز تایپینگ فعال بود» نوشته‌ای که چند ماه بعد، چندین بار به نقل از سایت‌های دیگری به خودم ایمیل شد و در پیج فیسبوک گودر هم نزدیک ۱۰۰۰ لایک خورد! سطح دغدغه هم خودتونید!

داشتم می‌گفتم؛ اما هر وقت پیشخوان وبلاگ را باز می‌کنم و جواب کامنت‌ها را می‌دهم، ذهنم قفل می‌کند. انگار از اساس چیزی برای نوشتن نداشتم. طوری ذهنم از کلمه خالی می‌شود که حتی بعد از پیدا کردن کاور و خواندن چند تا نقد از فیلم‌هایی که دوست دارم نقدشان را بنویسم، باز جز صفحه خالی مایکروسافت آفیس ورد، چیزی برای ارائه ندارم.

اصلا به نظرم باید یک سیستم «نوت نگار» اختراع بشود که هر چیزی که از ذهن آدم می‌گذرد را در اسرع وقت مکتوب کند. قبلاً هم البته چنین آرزویی داشتم اما محقق نشده. آن موقع‌ها که با ذوق و شوق فیسبوک‌نگاری می‌کردم و دنبال بیشتر لایک خوردن در فیسبوک بودم، دنبال فرشته استاتوس می‌گشتم؛ فرشته‌ای که در کنار ثبت و ضبط اعمال و کردارِ من، استاتوس‌هایی که وسط رانندگی یا توی مهمانی به ذهنم می‌رسید را ثبت می‌کرد و هر موقع می‌خواستم، برایم ارسال می‌کرد.

البته گوشی‌های هوشمند متصل به اینترنتِ بدون فیلتر، چنین قابلیتی را فراهم می‌کنند، اما برای من فقط ۵۰ درصد مسئله را حل می‌کنند؛ هوشمند هستند و متصل به اینترنت، اما محدود و ذغالی! که به درد عمه‌ی سازنده گوشی هم نمی‌خورد.

پی‌نوشت: یک عالمه خبر در اینوریدر نگه داشتم که یک روزی حالش بیاید طنزش را بنویسم. اما از نوشتن طنز به شدت در هراسم! کلاً گوش کردن به اخبار بازداشت‌ها و اینها، آدم را محتاط می‌کند. تازه اعتماد به نفس نوشتن آدم را هم از بین می‌برد.

تیترنوشت: عنوان مطلب، اصلاً چیز جدی‌ای نیست که بخواهد توضیح داشته باشد. از آنجا خیلی شعر حفظم، هر چه دنبال شعری با مضمون فراموشی و حالم گشتم، چیزی پیدا نکردم. راستش را بخواهید، خیلی هم سرچ نکردم!